تاریخچه ارزیابی عملکرد در ایران
در ایران ارزیابی به صورت کلاسیک در اواخر قرن هفتم هجری توسط خواجه رشیدالدین فضل‌الله که بیش از بیست سال مقام وزارت مغول‌ها را بر عهد داشت مطرح شد. به لحاظ تشکیلاتی برای نخستین بار در سال 1349 ه.ش مقرر گردید سازمان‌های دولتی همان‌طور که در ارتش معمول بوده است مورد ارزیابی قرار گیرند. بدین منظور سازمانی با عنوان مرکز ارزشیابی سازمان‌های دولتی در نخست‌وزیری تشکیل گردید، وزارتخانه‌های آبادانی و مسکن، اصلاحات ارضی، تعاون روستایی و آب و برق توسط این مرکز مورد ارزیابی قرار گرفت. هدف این مرکز، ارزشیابی مستمر عملکرد سازمان‌های مزبور و مسئولین آنها و کشف علل عدم پیشرفت کار در سازمان دولتی و تهیه پیشنهادات لازم به منظور رفع مشکلات و موانع افزایش بازده کار و اظهارنظر نسبت به صلاحیت مسئولین امور در سازمان‌های دولتی بوده است.
پس از آن، به موجب بند 8 ماده و 5 از فصل سوم برنامه و بودجه تا سال 1352 به امر ارزشیابی عملکرد وزارتخانه‌ها و سازمان‌های دولتی پرداخت. از اواسط سال 1352 به موجب اصلاحیه مورخ 18/12/1352 قانون استخدام کشوری و به موجب بند 6 قسمت (ب) ماده 104 این قانون، وظیفه ارزشیابی کارایی عملکرد در دستگاههای اجرایی کشور به منظور ارشاد و راهنمایی آنها در جهت برقراری روش‌های صحیح اداری و اصول مدیریت و گزارش آن به نخست‌وزیر، به سازمان امور اداری و استخدامی کشور محول گردید. در سال 1359 اقدامات مربوط به ارزشیابی کارایی و عملکرد در دستگاههای اجرایی کشور به منظور ارشاد و راهنمایی آنها در جهت برقراری روش‌های صحیح اداری و اصول مدیریت و گزارش آن به نخست‌وزیر، به سازمان امور اداری و استخدامی کشور محول گردید.
در ادامه روند بهبود و اصلاح ارزیابی کارکنان دولت، نظام جاری ارزیابی مجدداً طی سال‌های 1378-1377 مورد ارزیابی قرار گرفت و آسیب‌های آن در ابعاد ماهوی، اجرایی و اثربخش شناسایی شد و بر اساس مجموعه مطالعات به عمل آمده در این خصوص سرانجام نظام جدید ارزیابی کارشناسان با رویکرد استفاده از منابع ارزیابی چندگانه و توجه ویژه به توسعه فرد تهیه و در سال 1382 به دستگاههای اجرایی ابلاغ گردید. این امر تا تصویب قانون مدیریت خدمات کشوری ادامه داشت. در قانون مذکور در ارائه الگو و شیوه‌های مربوط تغییرات چشم‌گیری به وجود آمد و بحث مدیریت عملکرد سازمان، مدیران و کارمندان بر اساس دستورالعمل اجرایی تبصره بند ب ماده 1 آییننامه اجرایی مواد 81 و 82 قانون مدیریت خدمات کشوری جایگزین نظام ارزیابی قبلی شد.
در سال 1376 همزمان با ایجاد تحول در وضعیت سیاسی کشور و نگاه نوین به مدیرت دولتی، موضوع ارزیابی عملکرد مدیریت در قالب یک دفتر در ساختار سازمان امور اداری و استخدامی کشور شکل گرفت و در این راستا دفتری تحت عنوان دفتر ارزیابی عملکرد مدیریت تشکیل گردید. با ادغام سازمان امور اداری و استخدامی کشور و سازمان برنامه و بودجه اجرایی کلیه وظایف قانونی دو سازمان در زمینه‌ی نظارت و ارزیابی عملکرد دستگاههای اجرایی به سازمان مدیریت و برنامهریزی کشور واگذار شد؛ اما با انحلال سازمان مدیریت و برنامه ریزی کشور و تقسیم وظایف سازمان مذکور به دو معاونت ریاست جمهوری وظیفه ارزیابی عملکرد با تغییر عنوان به استقرار مدیریت عملکرد در دستگاههای اجرایی بر مبنای قانون مدیریت خدمات کشوری به معاونت توسعه مدیریت و سرمایه انسانی ریاست جمهوری محول گردید.
